Deel 2 van 4 Vrouwen en hun Me Time: Manon

Vorige week keken we naar deel 1 van "Vrouwen en hun Me Time", het verhaal over Lisette, die tijd voor haarzelf verkeerd interpreteerde, zodat ze er niet maximaal uit kon halen wat ze ervan hoopte en het niet het effect had dat het zou moeten hebben.

Maak deze week kennis met Manon.

Manon is 41 en is getrouwd en heeft 3 kinderen. 2 Op het voortgezet onderwijs en de jongste nog op de basisschool. Haar man werkt bij een groot technisch bedrijf en kan gebruik maken van variabele werktijden. Daardoor was het voor Manon mogelijk om een intensieve carrière op te bouwen voor haarzelf. Manon rolde er eigenlijk min of meer in. Ze werd op jonge leeftijd gevraagd bij een bedrijf en daar kreeg ze steeds vaker mogelijkheden om door te groeien. Nu zit ze in het directieteam. Manon is erg trots op wat ze bereikt heeft en uiteraard verdient haar baan goed. Manon werkt al 18 jaar bij dit bedrijf. Ze maakt behoorlijk wat uren, maar dat vond ze altijd belangrijk.

Ze kregen al jong kinderen, en dat kwam haar goed uit, want Manon was altijd al een carrièretijger. Door eerst haar gezin samen te stellen, had ze daarna alle ruimte om haar ambities een kans te geven. In het begin, toen Manon nog niet zoveel verantwoordelijkheid had binnen het bedrijf, lukte het haar prima met de zorg voor de kinderen en haar werk, maar toen ze hogerop kwam, sprongen oma's en opa's geregeld bij. Inmiddels hebben ze op vaste tijdstippen in de week een oppas.

Soms knaagt het wel aan Manon, dat ze er maar zo weinig is. Dan vertelt haar onderbuikgevoel dat het misschien wel anders zou kunnen. Op sommige momenten in de maand is het extra druk in het bedrijf en moet ze er nou eenmaal zijn.

Ieder jaar gaan ze met z'n vijven twee keer op vakantie en is er tijd voor het gezin. Vaak rinkelt de telefoon alsnog en moeten er nog allerlei zaken geregeld worden, maar Manon is er uit en met het gezin op pad.

Boodschappen bestelt ze via internet en die worden thuisbezorgd. Iedere week heeft ze een schoonmaakster thuis. De glazenwasser komt aan huis en het onderhoud aan de tuin wordt gedaan door een tuinbedrijf. Haar man zorgt voor het eten. De wasmachine en de droger draaien 's nachts. Was vouwen en strijken doet de oppas erbij. Zo loopt het allemaal op rolletjes.

Nu Manon richting haar midlife gaat, denkt ze regelmatig na over de invulling van haar leven. Of ze dit zo altijd wil doen. Of ze er niet vaker voor de kinderen moet zijn. Dan overtuigd ze zich ervan dat de kinderen niet anders zijn gewend. En haar man begint vroeg op zijn werk en is rond een uur of 4 al vrij. Dus het loopt zoals het altijd heeft gelopen.

Sinds een jaar of 2 merkt Manon wel dat ze sneller vermoeid is en merkt ze dat ze wat warriger is, lastiger de dingen kan structureren in haar hoofd. Ze heeft watten in haar hoofd en soms loopt haar systeem een beetje vol. Ze merkt ook dat andere dingen buiten haar werk haar interesse wekken. Ze zou best eens graag wat voor zichzelf willen doen, een goed boek willen lezen 's avonds, maar meestal heeft Manon nog een hoop werk meegenomen naar huis en moet ze nog eea klaar hebben voor de vergadering of het klantgesprek in de volgende ochtend.
Toch begint dit steeds vaker aan haar te knagen.

Steeds vaker stelt ze zich de vraag of ze niet eens een moment zou kunnen pakken waarop ze iets anders zou kunnen doen dan werken. Is werken dan "all there is"?
Hoe zou het zijn om eens een dagje naar de spa te gaan? Zomaar midden in de week. Om een keer niet te werken en eens bij te komen. Eens uit te slapen of een dag geen verantwoordelijkheid te hebben. Of hoe zou het zijn om een dag vrij te nemen om leuke dingen te doen. Maar Manon ervaart "moeten en verwachtingen". Van haarzelf en haar bedrijf. Hoe fijn zou het zijn eens niet te moeten, maar iets leuks te kunnen doen. Gewoon voor haarzelf. Maar Manon is te druk voor niets doen. Ze heeft geen tijd voor lanterfanten of aanrommelen. Dat ziet Manon als kostbare tijd.

En dat heeft ze goed. Tijd voor jezelf is heel kostbare tijd. Alleen niet zoals Manon er tegenaan kijkt. De watten in haar hoofd en vermoeidheidsverschijnselen zijn haar eerste signalen van overwerkt zijn en haar midlife. Jarenlang heeft ze op volle toeren gedraaid voor haar werk en op die manier ook voor haar gezin. Maar de rek is er een beetje uit. Het begint haar op te breken. Maar doordat ze vol in haar werk zit, negeert ze de symptomen en de signalen, dat het tijd is om meer tijd voor haarzelf in te plannen.

Tijd voor haarzelf en daarmee contact met haarzelf, kan haar weer de gelegenheid geven om op te laden tussendoor. Niet alleen tijdens de vakanties. Tijd voor haarzelf zou in haar agenda moeten staan, net als haar vergaderingen en haar klantafspraken. Maar zolang ze tijd voor haarzelf blijft zien als niets doen, komt ze er niet veel verder mee. Manon heeft nog niet ingezien wat het belang ervan is. Waarschijnlijk komt dat inzicht er ook niet, totdat het goed mis gaat. En ze onderuit gaat. Totdat ze zo overwerkt is dat ze even helemaal uit de running is, en dat zou voor Manon en haar bedrijf desastreus zijn. Dus gaat ze door.

Het ontkennen van haarzelf en wat ze echt nodig heeft, is wat ze al die jaren heeft gedaan. Het is gewoonte geworden. Het is er. Zoals het is. Jarenlang op de automatische piloot voor anderen op hoog tempo leven. Maar waar is Manon zelf in haar leven?

Draait haar leven niet in eerste instantie om háárzelf? Om háár welzijn? Om háár gezondheid?
Ze kan alles in en om het huis op orde hebben, maar heeft ze zichzelf niet in orde, dan heeft uiteindelijk niemand iets aan Manon. Haar kinderen niet, haar man niet en op den duur ook haar directieteam niet meer. Ze kan weinig vanuit zichzelf geven, omdat ze dit niet kent, want ze leeft voornamelijk vanuit haar hoofd. En vanuit haar agenda.

Tijd voor jezelf is niet per definitie "niets doen". En als was het niets doen, zolang het voor jouw welzijn is, is het een groot goed. Maar tijd voor jezelf moet je zelf creëren. Het wordt je niet aangeboden, of aangereikt. Manon zal zelf het initiatief moeten nemen om te luisteren naar de signalen die ze krijgt.

Het zou goed zijn dat Manon een paar vaste afspraken inplant in de week met haarzelf. En dan gaat ontdekken wat haar nog meer energie geeft. Het zal haar rustmomenten geven. Ze zal zichzelf beter kunnen aanvoelen en op die manier makkelijker signalen kunnen oppikken. Niet alleen van haarzelf, maar ook van haar kinderen en haar man. Ze zou vaker uit haar hoofd kunnen stappen en in "Manon". Ze zou op die manier er precies achter komen, wat het nu is dat ze wil in haar leven. En dat het bedrijf niet omvalt als ze een aantal van haar taken delegeert en anderen dit toevertrouwd, om zo ook van haar avonden thuis te kunnen genieten, en er meer voor de kinderen zou kunnen zijn. Dat alles door wat meer tijd voor haarzelf in te plannen.
De oplossing voor Manon is niet zo heel ver te zoeken. Maar zolang ze het niet inziet.....

Je kunt je inschrijven voor de Me Time Master Challenge waarin elke Manon kan leren wat het belang is van tijd voor jezelf vrijmaken, in plaats van je Me Time te interpreteren als "niets doen". En wat het je kan opleveren.
Misschien herken jij je in Manon. Kijk dan eens naar de Me Time Master Challenge.

Daarnaast kunnen alle Lisettes leren wat de juiste benadering is van echte Me Time (vorige week uit deel 1).

Volgende week deel ik het verhaal van Andrea, die weer op een heel andere manier uitdaging heeft aan het vinden van tijd voor haarzelf.